Johnny Winter is niet meer

Johnny Winter is dood.

Op 16 juli 2014 overleed de texaanse blueslegende tijdens zijn Europese tournee in zijn hotel in Zürich, Zwitserland op 70 jarige leeftijd.

Vanaf 1959 speelde hij in verschillende onbekende bandjes totdat hij in 1968 zijn grote doorbraak maakte. In dat jaar werd hij door het blad Rolling Stone samen met Janis Joplin uitgeroepen tot één van de grote beloften in de rockmuziek. Johnny viel, behalve door zijn virtuoze gitaarspel, op door het feit dat hij, net als broer Edgar, een albino is.

Vanaf de jaren negentig ging hij fysiek sterk achteruit en de laatste jaren kon hij alleen nog maar zittend optreden, begeleid door een iets te schreeuwerige band die zijn grote talent moest onderstrepen. Volgens sommigen was die achteruitgang te wijten aan zijn vroegere levensstijl, drank en drugs. Volgens anderen was het feit dat hij een albino is de oorzaak.

Hij bleef echter optreden en bracht ook nog steeds regelmatig cd’s uit, die steevast werden bekroond met Emmy’s.
Hij haalde echter nooit meer echt het niveau van zijn tweede LP, de eerste voor CBS uit 1969, simpel getiteld: Johnny Winter.
Een weergaloze mix van blues klassiekers en eigen nummers, zowel akoestisch als snoeihard op een van zijn Fender gitaren, begeleid door blueslegendes als Willie Dixon, Walter “Shakey”Horton en zijn broer Edgar. Zonder twijfel een van de beste blues lp’s ooit. Ook op CD uiteraard.

Laat ons bloggen….

Om nou te zeggen dat ik trendgevoelig ben, nou…ehh…Nee. Mijn ravissant mooie, veel jongere, vrouw twittert al meer dan een jaar en ik perste vorige week pas mijn eerste ’tweet’ uit. Ik blog liever, al is ook daar de ‘regelmatigheid discipline’ ver te zoeken, (“en je kon zo goed leren op school vroeger”).

Maar nu moet ik toch weer even:

Toen ik ruim 15 jaar geleden voorspelde dat ‘Internet het helemaal zou gaan worden” en een belangrijke rol zou gaan spelen in en grote invloed zou krijgen op ons dagelijks leven, kon ik massaal rekenen op een (besmuikt) hoongelach.

Inmiddels leef ik al weer jaren riant van datzelfde Internet en denk ik dat ik met enig recht van spreken het volgende absolute blijvertje mag aankondigen:

Al een aantal jaren leeft de QR code een sluimerend bestaan en is vooral populair in Japan, maar deze unieke en intuïtief beleefde code gaat in het komende jaar, OK…2 jaar, massaal doorbreken.

Hij koppelt met websites, telefoonummers, sms, tekst, etc… Pak je smartphone, download de app (ja, zo heet dat tegenwoordig), scan de code en verbaas je.

Geen smartphone? Tot volgend jaar dan…..

De Domme Doos van de Week

 

Volgens Anouchka van Miltenburg (VVD) mag Uitzendinggemist blijven, maar verder moet de Publieke Omroep (NPO) zich van internet afkeren en richten op haar kerntaak: radio en tv maken.

Reserveer vast uw paard en wagen en bewaar uw potloden en kroontjespennen 🙂

Daar ben ik weer…

jeff beck front jeff beck back

De (her)ontdekking van 2010 is voor mij de nu 66 jarige gitaarheld Jeff Beck.

Dit jaar verscheen Emotion & Commotion. 10 ontroerend mooie juweeltjes… zelfs de obligate cover van ‘Over The Rainbow’ is overtuigend.

Naast Jeff Beck is o.a. ook Joss Stone te horen. Hoogtepunten zijn Lilac Wine met zang van Imelda May en Jeff Beck solo in Nessun Dorma.
Met 64 koppig symphonie orkest op alle tracks. Geproduceerd door Trevor Horn.
En als extra een DVD met 6 nummers van het concert dat hij met zijn vaste band gaf tijdens het Crossroads Guitar Festival in 2007.

Bestel ‘m bij amazon.co.uk, scheelt aanzienlijk. (bestel wel de cd/dvd versie). Nee, geen aandelen, wel prachtig.

Je kunt maar een dipje hebben…

De mijne duurde zo’n 4 maanden en had alles te maken met mijn lijf.
Maar er gloort nu toch licht aan het eind van de tunnel.
Vreemd genoeg is dat vaak als je er echt van gaat balen, alsof iets in je zegt ‘en nu is het genoeg’.

Daarom als nieuw begin, een nieuwe start, het punt waar we de draad weer oppikken, kortom…nieuw leven, een foto van mijn vrouw.

Nou liever gezegd, gemaakt door mijn vrouw.
Was ik jarenlang actief als beroepsfotograaf, komt mijn vrouw nu met de mooiste foto’s en nog gewoon uit de hand geschoten ook… met haar digitale Nikon spiegelreflex.
Bofkont, hadden wij vroeger niet:-) Natuurtalentje!

Afijn, nieuw leven, in de tuin, nooit geweten dat Merels zo laat aan het broeden waren:

18 juli 2009

Mijn goudvis en Internet

Als je een tijdje in de lappenmand zit, heb je meer tijd voor zaken die anders geen aandacht krijgen.
Mijn goudvis is niet zielig, want hij zwemt in een heel groot cognac glas.
Ik zag het al een tijdje en onze huis oppas meldde het in het weekend ook al:
‘wat een vieze vis, steeds zo’n bruine sliert aan zijn kont’.

Dan maar even googelen. Verbazingwekkend wat er wordt geschreven over zoiets simpels.

Dit is denk ik wel de leukste:
http://droogvissen.web-log.nl/droogvissen/2008/05/goudvis-poep.html

Met dank aan de Nederlandse Bond van Droogvissers.

Living in the fast lane?

 Als je 6 weken geen tijd hebt om je blog te vullen moet er wel iets bijzonders gebeurd zijn.

Ehh…:

4 workshopdagen met laptops voorbereid en apparatuur en logistiek verzorgd in het hoge noorden, een paar duizend kilometer in de auto gezeten, 10 dagen aan een stuk in Friesland en Drenthe geweest voor zaken en op afstand 2 bedrijven in de lucht gehouden, 5 webcommercials mee geproduceerd en ingesproken in Tiel, Culemborg, Leerdam en Lelystad, een stuk of tien websites en webshops in de lucht gehouden, een paar honderd e-mails geschreven, het huis volgezet met nieuwe meubels, de dagelijkse zakelijke beslommeringen afgehandeld, het 27 jarig samenzijn met mijn vrouw gevierd, veel buiten de deur gegeten, mijn vrouw ook een iphone gegeven en zelf een nieuwe Fender Stratocaster en Fender buizenversteker gekocht, ik ben aan het stemmen, 3 weken schilders rond het huis gehad, een statief uitgezocht voor de nieuwe fotohobby van mijn vrouw, na een jaar bakkeleien eindelijk de registratie van een nieuw merk kunnen afronden bij het Benelux Bureau voor de Intellectuele Eigendom (what’s in a name), pallets vol producten over de grote plas besteld (hoezo crisis), goede gesprekken gehad met mijn accountant, veel leuke mensen ontmoet, honderden bestellingen naar binnen- en buitenland verstuurd, ’s nachts zelf veel besteld bij Amazon, weinig sex gehad en nog minder slaap, eigen kerstkaarten gemaakt en verzonden, hoef gelukkig een jaar niet meer te  likken:-), en vorige week na een half jaar praten samen met Mr. X,  bekend van Radio en TV, de basis gelegd voor een nieuw mediabedrijf dat begin volgend jaar van start gaat.

Heel gewone weken eigenlijk, maar volgend jaar ga ik het anders doen:-).

Tiel 1 december 2008

Koopzondag 2 november 2008

Het is koopzondag in Arnhem, joh, maak me gek! Niet te vroeg gaan, het begint pas om 12 uur, ja maar het is om 17.00 uur alweer voorbij. Kun je er wel parkeren?, tuurlijk!.

Vertrek: 13.55 uur naar Arnhem. Jezus, wat is het druk. Valt wel mee. 14.30uur: we staan stil voor het stoplicht bij het Gelredome. Wat is hier aan de hand? Wat doen al die mensen hier, koopzondag? Vitesse-ADO Den Haag: 3-1. Shit, voetbal! Een karavaan autobussen, voor en achter vergezeld door talloze BMW 7 series met blauwe zwaalichten, politie- en ME busjes, voeren de supporters, zeg maar ‘schorem’, af, “kunnen ze die die niet meteen bij het stadion afknallen?, joh hou je een beetje in.”

14.45 uur: wat is er met die brug? Hoeveel stoplichten? 15.15 uur: waar is in godsnaam een parkeerplaats?

15.30 uur: Ik bel je. 16.00 uur: Mediamarkt, ik ben toch niet gek?, ja wel dus. 16.30 uur: eindelijk het kabeltje gescoord dat ik nodig heb, nu nog afrekenen. Van de 8 kassa’s is maar de helft open. en daar staan 150 man voor. “Hoi, ik sta bij Mediamarkt, ik ben om 17.00 uur bij die ene tent in de stad”. Ja, Dudok, nee volgens mij heet die anders”. 16.40 uur: “Ik sta bij die tent waar we weleens naartoe gaan, ‘Chez Armand’ heet die, ik ga vast binnen zitten, zie je zo”. “Hoi, hee, ze gaan sluiten, ze gaan altijd gelijk met de winkels dicht”. “Maar u mag rustig nog iets iets bestellen hoor”.

Volgens mijn vrouw heeft Armand (zeg maar Wim) een kunstarm, want de hand ervan staat de verkeerde kant uit-:).

17.20 uur: ‘Zullen we in Nijmegen gaan eten?”

Bij Baan Isaan in Nijmegen is het altijd goed toeven.

Nostalgie

In de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw mocht ik logeren bij mijn neefjes en nichtjes in Winterswijk. Hun vader en moeder, mijn tante Wies en oom Theo, dreven er Textielwarenhuis De Jong ‘De Zon’ in de Misterstraat 9. Boven de grote winkel met overdekte etalages, waar je doorheen kon lopen, was een even groot woonhuis met twee verdiepingen en aan de achterkant een grote binnentuin, een waar speelparadijs. Het leukste was de erker aan de straatkant boven de winkel van waaruit je de hele winkelstraat aan beide kanten van boven kon overzien. De winkel bleef door de jaren heen een ouderwetse winkel waar je alles vond wat je tegenwoordig nergens meer vindt en met een honderd jaar oude kassa.

De reclame fotostudio die voor ons bedrijf foto’s maakte, liet ons deze week weten een nieuwe fotograaf in dienst te hebben genomen, Nies Helmink. Op zijn site trof ik een fotoreportage aan die ook in boekvorm is uitgegeven onder de naam ‘Shopkeepers’. Daarin stond deze foto uit 2007 met neef Thom achter de toonbank. De tijd heeft stilgestaan.

Crisis of niet?

Regelmatig iets schrijven zit er nog niet echt ingebakken, maar wie weet.
Tijdens mijn vakantie/herstel van mijn oogoperatie begon de ‘instorting van de wereldeconomie’. Of was het het begin van een noodzakelijke grote schoonmaak en gaan we straks fris en vrolijk verder waar we gebleven waren?

Vandaag ben ik een week terug van mijn vakantieadres en mijn iphone rapporteert dagelijks trouw de verdere instorting van de beurzen in felrode blokjes, ‘even bijwerken’ staat er steeds, gevolgd door nog meer punten het rood. De olieprijs zakt als een baksteen, de dollar stijgt, de ene na de andere bank valt om. Het zijn spannende, maar ook interessante tijden. Het is voor veel mensen nieuw, ook voor mij, en ik ben benieuwd waar het naartoe gaat.

Een paar dagen geleden in de stad was er niets te merken van wat voor crisis dan ook. Het was er stampend druk, de winkels waren vol en op de terrassen was het zoeken naar een plekje. En in mijn bedrijf dat zich bezighoudt met de verkoop van software is de omzet zich aan het herstellen, terwijl de drukte in mijn Internetbedrijf groter is dan ooit. Het zijn vreemde tijden.

En terwijl een groot aantal Nederlanders hun geld in rook ziet opgaan in een land waar ze nog nooit zijn geweest, ga ik naar bed met de geruststellende gedachte dat de staat nu de hoeder is van de paar woekerpolissen die ik nog heb.

Alle begin is moeilijk

Op een ochtend word je wakker en zie je ineens een stuk slechter dan toen je naar bed ging.
Een grote zwarte vlek onder in je gezichtsveld die continu op en neer danst en de rest van het beeld is alsof je door een vuile autoruit kijkt, de ruitenwisser is helaas stuk. 24 uur later ben je zo goed als blind.
Dat overkwam me anderhalve week geleden. Wat volgde was een gang langs 2 ziekenhuizen die twee dagen duurde, de diagnose: netvlies gescheurd met vocht er achter en een spoedoperatie. Ik ben nu herstellende en hoop over 6 tot 12 weken mijn gezichtsvermogen weer terug te hebben, afwachten dus en meanwhile: ik mag niet zoveel en kan nog niet zoveel.
Kijken met 1 oog is echt een stuk minder, maar tijd te over, even ver weg van mijn bedrijven, vanaf mijn vakantieadres voor de komende week, begin ik mijn eigen blog.

Had ik veel eerder moeten doen:-).